Αντηχεία
Ευχαριστούμε όλους όσους επένδυσαν στους νέους συντονιστές. Εάν χάσατε το ενημερωτικό δελτίο του περασμένου μήνα, εξακολουθεί να υπάρχει στον ιστότοπο εκεί για να το διαβάσετε, αλλά η σύντομη περίληψη είναι ότι τώρα έχουν μεγαλύτερη πρόθεση στον προγραμματισμό τους:
1. Προστασία EMF ως συνήθως
2. Στήριξη γείωσης, όπως πριν
3. Υποστήριξη για το μικροβίωμα μας μέσω της βελτιωμένης σύνδεσης με το μικροβίωμα της ίδιας της Γαίας (νέα).
4. Μια βαθύτερη σύνδεση με την ίδια τη Γαία και την ενέργεια της Θεάς, το θείο θηλυκό (νέο).
Εάν κάποιο από αυτά προκαλεί ένσταση, ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο. Η τιμή παραμένει ίδια με πριν.
Βιβλίο – Heal Your Past, Free Your Future
«Η ενέργεια άρχισε να ρέει μόλις άρχισα να διαβάζω την πρώτη ενότητα και συνέχισε μέχρι που σταμάτησα, σαν η απλή πράξη της ανάγνωσης να ήταν μια θεραπευτική διαδικασία. Ήταν καταπληκτικό!» Fiona F, Αγγλία
Αν θέλετε να μπείτε στο 2025 με μια δομημένη διαδρομή προς την αυτο-ανάπτυξη, μην ψάχνετε άλλο. Αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να είναι για εσάς και είναι διαθέσιμο σε έντυπη μορφή ή λήψη.
Το θέμα αυτού του μήνα – Το ανθρώπινο ζώο
Μαθαίνω τόσα πολλά από τα ζώα που κρατάμε στο μικρό μας άτυπο καταφύγιο. Τους βοηθάμε να ζήσουν και να πεθάνουν όσο το δυνατόν πιο φυσικά.
Μια από τις κατσίκες μας βρισκόταν κοντά σε αυτό το σημείο μετάβασης πέρυσι και ζητήσαμε από έναν υπεύθυνο επικοινωνίας ζώων να ελέγξει ξανά τη δική μας αίσθηση σχετικά με το πώς ένιωθε και τι χρειαζόταν.
Η πρόταση ήταν ότι η κατσίκα εναλλάσσονταν μεταξύ δύο προοπτικών. Ο ανώτερος κατσικίσιος εαυτός της ανυπομονούσε για τη στιγμή που η ουσία της θα μπορούσε να συγχωνευθεί ξανά με την ευρύτερη συνείδησή της, ενώ το ζωώδες ένστικτό της έφερε κάποιο φόβο για την αποδυνάμωση του φυσικού της σώματος.
Η κατσίκα πέρασε ειρηνικά μέσα στην προστασία του κοπαδιού της, αλλά το ερώτημα που μου έμεινε ήταν γύρω από την αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των δύο μερών – του ζωικού εαυτού και της ανώτερης συνείδησης. Πώς ισχύει αυτό για εμάς τους ανθρώπους;
Στην αρχαία μυθολογία, η ιδέα των ανθρώπων να έχουν έναν ζωικό εαυτό δόθηκε φυσική παρουσία μέσω της άρπυιας, της γοργόνας, του κένταυρου, του μινώταυρου, της γοργόνας, της σειρήνας και της σφίγγας. Αυτοί οι μύθοι μιλούν για τα δώρα και τις προκλήσεις του να κρατάς διαφορετικές πτυχές του εαυτού σου. Ακριβώς όπως ένας τράγος μπορεί να αγωνίζεται να παραδοθεί πλήρως στην εσωτερική του γνώση για τη μετά θάνατον ζωή, έτσι και εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της δυαδικότητας μας.
Από τη μια πλευρά, είμαστε ζώα που ζούμε σε τρόπο επιβίωσης, σε φόβο και έλλειψη, αναζητώντας κινδύνους στο περιβάλλον μας και τον καλύτερο τρόπο να τους χειριστούμε. Ταυτόχρονα, η ανώτερη συνείδηση της ενέργειας της ψυχής μας που εργάζεται μέσω του ανώτερου ανθρώπινου εγκεφάλου μας προσφέρει μια άλλη προοπτική, υποδηλώνοντας ότι τελικά δεν μπορούμε να βλάψουμε, ότι είμαστε αιώνιες ψυχές εδώ για μια εμπειρία με βάση τα συμφραζόμενα.
Το βρίσκω χρήσιμο όταν μου παρουσιάζεται μια πρόκληση. Αντί να έχω μια μοναδική αίσθηση για μια κατάσταση, επιτρέπω στον εαυτό μου να αναγνωρίσει ότι οδηγούμαι από δύο ένστικτα. Ο ζωώδης εαυτός μου μπορεί να αισθάνεται κάποιο άγχος, συνείδηση έλλειψης ή φόβο απώλειας, ενώ ο ανώτερος εαυτός μου μπορεί να κάθεται με μια πιο ήπια προοπτική, μια καθησυχαστική αίσθηση ότι όλα είναι εντάξει και πάντα θα είναι.
Και τα δύο είναι εντάξει. Όταν προσπαθούμε να αγνοήσουμε ή να καταπιέσουμε τον ζωώδη εαυτό μας στην επιθυμία να είμαστε «πνευματικοί», αρνούμαστε μια από τις πιο ισχυρές δυνάμεις μας και ένα από τα μεγαλύτερα χαρίσματά μας. Σπρώχνουμε αυτόν τον φόβο στις σκιές όπου μπορεί να αναπτυχθεί και να γίνει μια ακαταμάχητη δύναμη αρνητικότητας από τις σκιές. Μπορούμε να παρακάμψουμε μερικά από τα βαθύτερα συναισθήματά μας στην προσπάθεια να δώσουμε έναν ήρεμο αέρα εξουσίας, έναν γκουρού σαν χάρη σε όλες τις περιστάσεις.
Όσο καταπληκτικοί κι αν είμαστε όλοι, είναι εντάξει να κουβαλάμε λίγο φόβο, να ανησυχούμε από καιρό σε καιρό. Πρέπει να αποδεχτούμε το ζώο μέσα μας και να νιώσουμε αυτό που νιώθουμε. Ταυτόχρονα, μπορούμε επίσης να ξέρουμε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι είμαστε αιώνιες ψυχές.
Αυτός είναι ένας δρόμος προς την αληθινή ειρήνη, μια αποδοχή των τρωτών μας σημείων και των αδυναμιών μας, ενώ τα κρατάμε δίπλα στο κομμάτι μας που ζει πέρα από τα βασικά μας ένστικτα επιβίωσης. Το να καθόμαστε άνετα και με τους δύο μάς ελευθερώνει να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τη σύντομη φυσική μας ζωή, να ρισκάρουμε αλλά μέσα σε λογικά όρια, να αγαπάμε βαθιά να γνωρίζουμε τον πόνο που μπορεί να ακολουθήσει την απώλεια, να ζούμε πλήρως κάθε μέρα γνωρίζοντας ότι κάθε αναπνοή είναι ένα βήμα πιο κοντά στη δική μας τελευταίος.
Με Αγάπη
Ανδρέας