Σε ένα προηγούμενο ενημερωτικό δελτίο διερεύνησα μερικές ιδέες γύρω από την απατηλή φύση του γραμμικού χρόνου και πώς οι προηγούμενες και οι μελλοντικές ζωές συμβαίνουν στην πραγματικότητα ταυτόχρονα. Μετά από αυτό είναι ένα ερώτημα – πώς θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε για να μας βοηθήσει να ζούμε σε καλύτερη ισορροπία;
Ένας τομέας γύρω από αυτό που θέλω να εστιάσω είναι η «επανάληψη». Αισθάνομαι ότι είναι αλήθεια ότι η δεύτερη φορά που βιώνουμε κάτι είναι σπάνια τόσο συναρπαστικό όσο η πρώτη. Όσο σκληρά κι αν κυνηγάμε, απλά δεν δίνει το ίδιο buzz. Μπορούμε να δοκιμάσουμε μια πιο ακριβή έκδοση ή μια πιο συναρπαστική, αλλά η μαγεία της πρώτης φοράς έχει φύγει. Είναι τόσο δύσκολο να αναπαραχθεί αυτό το αρχικό αίσθημα χαράς, καινοτομίας, όσο κι αν προσπαθούμε.
Πιστεύω ότι υπάρχει λόγος για αυτό. Οι ψυχές μας είναι εδώ για την εμπειρία, αλλά ζουν στον αιώνιο χρόνο, οπότε μόλις συμβεί κάτι μένει μαζί μας. Οι ψυχές μας απλά δεν ενδιαφέρονται να επαναλάβουν το ίδιο συναίσθημα επειδή ζουν ήδη σε αυτό, μπορούν να το έχουν πρόσβαση ανά πάσα στιγμή. Αυτό το πρώτο φιλί… αυτές οι καταπληκτικές διακοπές…. αυτή η πρώτη βόλτα με ποδήλατο… συμβαίνουν συνέχεια στο Spirit.
Το μόνο μέρος μας που επιδιώκει να ξαναζήσει μια απόλαυση είναι το ανθρώπινο κομμάτι μας που ζει σε γραμμικό χρόνο. Αυτό το κομμάτι του εαυτού μας αισθάνεται ότι, από τη στιγμή που κάτι έχει συμβεί, έχει τελειώσει και ως εκ τούτου έχει χαθεί. Αν ήταν καλό, τότε θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να το ξαναβρούμε.
Αυτό σημαίνει ότι, κυνηγώντας τη μνήμη, το κάνουμε χωρίς πλήρη επένδυση ή υποστήριξη από την ψυχή μας. Η ψυχή μας θέλει κάτι καινούργιο.
Πιστεύω ότι υπάρχουν δώρα μέσα στη διαδικασία του γραμμικού χρόνου, αν του επιτρέψουμε να ρέει με χάρη. Μας επιτρέπει να είμαστε συνεχώς σε κίνηση, να κινούμαστε μέσα από τις διάφορες εποχές και τους κύκλους της ζωής με όλες τις νέες ευκαιρίες τους.
Αυτό εξακολουθεί να επιτρέπει δομές και μερικούς πυλώνες σταθερότητας, αλλά αυτά θα πρέπει να μας κρατούν, σαν ένας στοργικός φύλακας, και όχι να μας περιορίζουν σε ακαμψία ή επανάληψη.
Το σώμα μας επίσης μας βοηθά στον τρόπο με τον οποίο τα κύτταρα αναπαράγονται. Αν μας αρέσουν οι εμπειρίες φορτισμένες με αδρεναλίνη, τα κύτταρά μας αναγεννώνται με περισσότερες θέσεις υποδοχέων για την αδρεναλίνη, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται όλο και περισσότερος ενθουσιασμός για να δημιουργηθεί το ίδιο συναίσθημα. Το ίδιο ισχύει για τη ζάχαρη, τα πικάντικα φαγητά, τα ναρκωτικά -σχεδόν οποιαδήποτε εμπειρία- έτσι μας φαίνεται το ολοένα αυξανόμενο κόστος της προσπάθειας να βρούμε την ευτυχία μέσω της επανάληψης.
Πάρα πολλά από τα ίδια, είτε τρόφιμα είτε εμπειρίες, μπορεί να μας κάνουν να αισθανόμαστε αδιαθεσία ή ανεκπλήρωτους. Η επιστήμη το αναγνωρίζει τώρα με το μικροβίωμα μας, ότι η ποικιλία των καλών βακτηρίων μέσω μιας υγιεινής και ποικίλης διατροφής είναι το κλειδί για την ψυχική αλλά και τη σωματική μας υγεία. Υπάρχει ένα μήνυμα σε αυτό.
Αυτό θα πρέπει να μας ενθαρρύνει να αναζητήσουμε νέες εκφράσεις αγάπης, φρέσκες αποχρώσεις, αντί να προσπαθούμε να αναδημιουργήσουμε αυτό που έχει ήδη «περάσει». Εάν μπορούμε να το κατακτήσουμε αυτό, γνωρίζοντας ότι ούτως ή άλλως μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε όλες τις εμπειρίες μας για πάντα, αν το θέλουμε, τότε δεν χρειάζεται πλέον να κυνηγάμε τη ζωή. Δεν χρειάζεται να μας πιάνει η απληστία, η αδρεναλίνη, ο εθισμός ή η επανάληψη. Μπορούμε να αγκαλιάσουμε κάθε νέα στιγμή γνωρίζοντας ότι τίποτα προηγούμενο δεν έχει χαθεί ποτέ για εμάς.
Θέλω να ολοκληρώσω επιστρέφοντας εκεί που ξεκίνησε η έμπνευση για αυτό το ενημερωτικό δελτίο, τα λόγια των αγαπημένων μου στίχων τραγουδιών, που γράφτηκαν για τη Whitney Houston από τον Albert Hammond και τον John Bettis. Ίσως μπορείτε να διαβάσετε αυτό το σύντομο απόσπασμα με μια νέα οπτική…
«Θέλω μια στιγμή στο χρόνο
Όταν είμαι περισσότερο από όσο νόμιζα ότι θα μπορούσα να είμαι
Όταν όλα μου τα όνειρα είναι μια καρδιά μακριά
Και οι απαντήσεις είναι όλες στο χέρι μου
Δώσε μου μια στιγμή στο χρόνο
Όταν αγωνίζομαι με τη μοίρα
Και σε εκείνη τη μία στιγμή του χρόνου
θα νιώσω
Θα νιώσω την αιωνιότητα»
Με αγάπη
Ανδρέας